To nie jest radosny wpis

1. Dieta - tragicznie.
2. Ćwiczenia - ujemna aktywność fizyczna.
3. Szkoła - przestałam cokolwiek ogarniać.
4. Sprawdziany - Jak na razie dwa poszły beznadziejnie.
5. Nastawienie psychiczne - na granicy depresji.
6. Relacje z wiadomo kim - odzywa się wtedy, kiedy nie powinien.
7. Sytuacja w domu - chwilowo spokojnie. 
8. Wolny czas - brak wolnego czasu.
9. Ilość rzeczy, które muszę zrobić - w miliony.
10. Ogólna ocena życia - 0,5/10

Wybaczcie. Ja po prostu  nie potrafię być optymistycznie nastawiona do życia. Dietę zawalam, A6W przerwałam. Powrót do szkoły spadł na mnie jak grom z jasnego nieba. Nic mi się już nie chce. Od dwóch dni uczę się jak dzika codziennie (a miałam tyle czasu w ferie... Ale nie, jestem leniwa). Cały czas jestem głodna, mimo, że jem o wiele więcej, niż chciałam. Nie powiem, że od jutra, bo nie chcę okłamywać siebie i was. Spróbuję się ogarnąć. Może to tylko taki szok po powrocie z ferii? 
Źle mi po prostu. I do tego dochodzą wyrzuty sumienia, że tak narzekam. Bo inni mają gorzej ode mnie, a chodzą szczęśliwi. A ja jestem narzekającą łajzą. Idę się uczyć. Jeszcze tylko 300 słówek i wyrażeń na angielski. Mogłam to zrobić wcześniej... Mogłam. Jak wiele rzeczy. Ponoszę konsekwencje własnych decyzji. 
Narzekająca na wszystko, leniwa, niedorobiona, obżerająca się sierotka marysia. Oto właśnie ja.