Promyk słońca

     Dzisiaj do mojego miasta zawitało słońce. Pierwsze po wielu tygodniach ponurych, ciemnych dni. Te kilka promyczków wlało trochę nadziei i dobrego humoru do mojego umysłu. Czuję się jak przebudzona ze snu - tak dawno się z niczego nie cieszyłam, a teraz uśmiecham się z powodu pogody... 
     Udało mi się też dzisiaj ogarnąć w kwestii diety. Ktoś mi doradził, i zdecydowałam, że zaczynam z nowym limitem - 2000. Wiem, że to dużo. Jednak tak będzie racjonalniej ze względu na fakt, że chodzę do szkoły, uczę się, pracuję. 1500 jest idealne, gdy siedzę w domu. Jednak w okresie wzmożonego wysiłku - zakatowałabym się lub w ogóle nie dała rady i zginęła z powodu wyrzutów sumienia spowodowanych ciągłym zawalaniem. Może nie schudnę - ale przynajmniej nie przytyję. Zamierzam również kontynuować A6W. Jeszcze nie wiem, kiedy zacznę, ale... Zacznę. No i trzecia decyzja (korzystam z chwili pozytywnego spojrzenia na świat xD): 20 dni bez słodyczy - taka mała reaktywacja projektu 'styczeń bez słodyczy'. Te 31 dni pokazało mi, że czekolada, żelki i batoniki naprawdę nie są niezbędne do życia. Teraz mam ambitny plan nie zawalić ani jednego dnia :P Wiem, nie uda mi się. Ale próbować zawsze mogę. 
     Powoli przyzwyczajam się do szkoły. Dzisiejsze słońce sprawiło nawet, że podwójna matematyka zleciała w mgnieniu oka, chociaż zazwyczaj dłuży się niemiłosiernie. W kwestiach uczuciowych - również nie jest źle. Podjęłam decyzję i od początku tego semestru traktuję pewnego pana niczym kawałek otaczających nas w szkole ścian. Przestałam się uśmiechać i spoglądać. Może to przypadek, albo zadziałała zasada: olej go to sam przylezie, ale od wczoraj zauważyłam wzrost liczby zagadywań... Akurat teraz. No cóż. Sama nie wiem, czego chciałabym bardziej. Żeby on też mnie olewał, to łatwiej się zapomina. Ale z drugiej strony... Lubię z nim rozmawiać. No nic, nie można mieć wszystkiego. 
      Czasu mam jak zawsze mało, więc staram się wprowadzić w życie jeszcze jedną rzecz: Ewa staje się zorganizowana! Zaczynam stosować zasadę: Najpierw obowiązki, potem przyjemności. Muszę zacząć się przykładać do nauki, żeby nie zostawiać sobie wszystkiego do zaliczania na koniec semestru.
W bardzo pozytywnym nastroju, więc: DO DZIEŁA!

 

Nie jestem optymistką, ale czasem 

miewam takie małe przebłyski. 

Może warto dziś potańczyć i pośmiać się do słońca

(które notabene już dawno schowało się za horyzontem?)

 Czasem trzeba być szczęśliwym!