Metabolizm

     Ostatnio prześladuje mnie strach przed tym, że mój metabolizm zwolni. Wiem, że jak na dietę to jem bardzo dużo. Ale boję się, że jak już skończę, to nawet mało jedzenia sprawi, że przytyję z powrotem... Słowem, mam stracha przed efektem jojo... Przeczytałam właśnie pewien artykuł. Nie wiem, ile w tym jest prawdy, ale daje do myślenia. Polecam: http://fitmiracle.blogspot.com/2014/02/o-kaloriach-czyli-policzmy-co-sie.html#more 
     Jem 2000 dziennie, czasami zdarza mi się odrobinę wykroczyć, ale nie przejmuję się tym. Moje obliczenia są bardzo przybliżone, gdyż niestety nie mam czasu na dokładne ważenie każdego gryza... W czasie ferii, gdy siedziałam w domu, mogłam szaleć z wagą kuchenną i liczyć dokładnie. Teraz, niestety, posiłkuję się wagą 'na oko'. Naprawdę boję się o metabolizm. Nie chciałabym go rozwalić... Moim sztandarowym hasłem jest jedzenie śniadań, czego wcześniej nie robiłam. Jednak nie zawsze mam czas, a w weekendy dodatkowo mi się nie chce, wolę poczekać do tej 12... Wiem, że to źle, ale czasami po prostu nie mogę nic przełknąć. Ogólnie ostatnio trafiają mi się dni, kiedy nie odczuwam głodu. Po prostu, mam wrażenie, że mogłabym nic nie jeść cały dzień. Zjadam wtedy coś na siłę, żeby nie paść podczas maratonu sprawdzianów, nauki, osiemnastek w wzmożonego wysiłku. Są też oczywiście takie dni, że wyjadłabym całą lodówkę. Ale ostatnio się nie zdarzają. Jakoś tak jakbym nauczyła mój organizm nie żreć tyle. 

    Dobry nastrój trwa. Walentynki spędzone z kimś, za kim się szaleje (ale nie przyznaje się do tego nawet przed samym sobą)... To mnie wprawiło w coś w stylu ,,błogostanu". Wiem, to idiotyczne, bo to wszystko najpewniej był przypadek. Ale miło pomyśleć sobie, że ktoś zainteresował się Tobą, chociażby na parę godzin... To jak poezja, można pomarzyć, ja pięknie by było... Niestety, jutro poniedziałek, więc trzeba przygotować się na prozę życia, wyrwać ze świata marzeń. I nastawić na kolejny zwyczajny dzień, w którym ktoś nadal będzie Cię olewał i ignorował, tak jak zawsze... Wiem, że nie powinnam się cieszyć z tych kilku pięknych walentynkowych chwil. Powinnam być dumna, odwrócić się plecami i pokazać, że nie jestem zabawką, z którą można się bawić, gdy ma się ochotę. Ale niestety nie potrafię...